reis naar Dorfsicht
Weer naar ‘Dorfsicht’ in Winkel…..
Deze keer wist ik waarop ik me kon verheugen. In de zomer was ik er voor de eerste keer. Ik begreep toen meteen waarom mijn vriend er altijd zo enthousiast over praatte!
Deze keer voegde de tocht ernaartoe nog iets extra’s bovenop. We hadden voor de iets langere en mooiere tocht binnendoor gekozen om naar Winkel te rijden. We genoten! En daar kwam nog een verrassing bij: de Vulkaan Eiffel was omgetoverd in een prachtig sprookjesachtig wit landschap. Met minuscule sneeuwvlokjes werd het landschap steeds witter en roerlozer. We werden er stil van.
Bijna geruisloos bereikten we onze bestemming.
Aan de rand van het rustige dorpje Nieder Winkel zagen we de twee identieke witte huisjes ‘Dorfsicht en Waldsicht’. Het was alsof Dorfsicht uitnodigend op ons had gewacht. Het voelde als een warm onthaal dat alle ruimtes een aangename temperatuur hadden. We konden ons zelfs meteen huiselijk gedragen door onze schoenen onder de kapstok te zetten en op onze sokken te lopen. Overal is vloerverwarming en de kachel had kennelijk al goed gebrand.
Die warme vloeren waren extra aangenaam als we thuiskwamen van onze wandelingen door de bossen en open velden waar we op uitkeken. Als we moe en voldaan thuiskwamen deden we gauw onze nat besneeuwde wandelschoenen uit.
In het huis waren we van alle gemakken voorzien. Het is praktisch en efficiënt ingericht. Ook ik had er dan ook gauw mijn weg in gevonden.
Natuurlijk hebben we ook de nodige autotochtjes gemaakt. En wat hébben we genoten van het afwisselende lieflijke landschap. Dán weer eens van de weidse uitzichten vanaf de toppen van de heuvels en bergen, dán weer van de haarspeldbochten waarmee we slingerend afdaalden, dan weer dan weer van de wijngaarden langs de Moesel en van de Moesel zelf en niet te vergeten al die pittoreske dorpjes en stadjes waar we doorheen reden. Geen enkele woning is hetzelfde. Kennelijk zijn de mensen hier veel vrijer om te bepalen hoe hun woning er architectonisch uitziet!
Inmiddels was de sneeuw weer weg. Op onze laatste dag, zondag, hebben we weer een tochtje langs de Moesel gemaakt. Een bezoekje aan Cochem spande daarbij wel de kroon. Tot onze verrassing was het kasteel ‘Reichsburg Cochem’ ook nog open. Met glunderende gezichten lieten we ons naar boven voeren met het toeristentreintje. Op het binnenplein van de burcht hing een ware middeleeuwse kerstsfeer. Kraampjes met kerstversiering waar je jezelf kon verwennen met Glühwein, warme chocola, wafels met slagroom, etc. Mensen die je in oude klederdrachten bedienden, een muziekgroepje dat kerstliederen ten gehore bracht, en dan natuurlijk de nodige kerstverlichting en een levensgrote kerstboom.
Last but nog least volgden we de rondleiding in de kasteelburcht. Zoals bij alle kasteelburchten was ook hier in iedere ruimte veel te verhalen over geschiedenissen die daar hebben plaats gevonden.
Na afloop liepen wij op goed geluk de smalle straatjes naar beneden. Zonder problemen bereikten we de oever van de Moezel en vonden wij een gezellig restaurantje. In allerlei opzichten hadden we een heerlijke laatste dag van ons vakantietje gemaakt. We zijn blij met de wetenschap dat we terecht kunnen in een van de ‘…..sicht’ huisjes! Vanuit Nederland ben je binnen een paar uur in een prachtig gebied waar veel natuur en plezier te beleven is!!